Elk portret is een ontmoeting. Hoe dichter we bij elkaars authenticiteit kunnen blijven, hoe mooier het contact en de wisselwerking.

Ik hou van het samenspel tussen vorm, compositie en licht, en maak graag gebruik van toevalligheden.

Ik hou van de uitbundigheid van het leven, en heb de treurnis even lief. Ik kijk graag met mijn ogen dicht, om dat dan beeldend samen te vatten.

Wees wie je bent, lachend, trots of kwetsbaar, ik zal hetzelfde proberen. Ik ontmoet je graag.



BOEKEN


Mijn vader lijkt op Barbapapa (2011)

Het lijkt of er steeds meer hooggevoelige kinderen geboren worden, die meer weten, zien, horen en/of voelen dan gemiddeld. In 'Mijn vader lijkt op Barbapapa' praten dertig van deze kinderen, tussen de vijf en twaalf jaar, onbevangen over hun buitengewone belevingswereld.

Behalve de kinderen zijn ook hun ouders geïnterviewd, die de verhalen van hun kroost in een groter perspectief plaatsen. Ze vertellen over de lessen die ze van hun kinderen leren en de obstakels die ze tegenkomen in de dagelijkse realiteit van opvoeding, school en omgang met de omgeving.

Samen met journaliste Hermelijn van der Meijden reisde ik afgelopen jaar kris kras door Nederland om deze bijzondere kinderen te portretteren. Naast de foto's zijn de verhalen van de kinderen me net zo lief. Evenals de verhalen van de ouders overigens. Ik kan ontroerd raken van de bereidheid die ze tonen om hun kinderen te willen ontmoeten.
Verder heb ik veel van de kinderen kunnen leren. Ze nemen hun waarneming en eigen waarheid in de regel serieus. Dat maakt ze erg orgineel, wat mij weer bij mijn eigen oorspronkelijkheid brengt. Ze gaan staan voor wie ze zijn en dat wens ik iedere lezer van dit boek toe.

Je kunt een (gesigneerd) exemplaar bestellen door een mail te sturen naar info@erikbuis.nl. (€ 19,95 + € 2,50 verzendkosten)



Leve de Polder (2007)

Nu zijn we wel klaar toch?' De gelegenheidsmodellen uit de Mijzenpolder stapten het liefst na tien minuten voor de lens vandaan om weer 'gewoon' te doen.

'Vreemd' en 'Waar is dat goed voor', waren de soms norse reacties op ons verzoek. 'Waarom wij?' Maar de verhalen kwamen los en wat je daar van terugleest in dit boek, maakt meteen duidelijk waarom juist zij. De portretten in 'Leve de Polder' geven een gezicht aan mensen die dagelijks worstelen met grote thema's als klimaatverandering, schaalvergroting, natuurbeheer en integratie. Journaliste Maartje de Gruyter en ikzelf keken verwonderd om ons heen.



De Stationsbuurt, Verslag van een buurt in beweging (1990)

Anno 1990 was het stadsvernieuwingsproces van 'De Stationsbuurt' in volle gang. Oude woningen werden (tot mijn spijt) gesloopt, karakteristieke oude Haagse panden kwamen niet meer terug. Met veel plezier heb ik in mijn studententijd deze metamorfose een jaar lang mogen vastleggen.